بازی نکردن کودک با اسباب بازی چه دلیلی دارد؟
روان‌شناسان کودک بر این باورند که اسباب‌بازی موجب پرورش قدرت ذهنی، جسمی، عاطفی و اجتماعی کودک می‌شود و به ایجاد ارتباط بهتر بین کودک و دنیای بیرون کمک می‌کند. نکتۀ مهم در انتخاب اسباب‌بازی برای کودک تناسب آن با سن و ویژگی‌های جسمی و روانی کودک است تا بتواند برای او مفید و مؤثر باشد. انتخاب اسباب‌بازی مناسب به شکل‌گیری تمایلات فردی کودک کمک می‌کند. چنانچه والدین در انتخاب اسباب‌بازی مناسب کودک دقت نکنند و او را در خرید اسباب‌بازی دلخواهش دخالت ندهند، تمایلات کودک به سویی می‌رود که انتظارش را ندارد و از بازی‌کردن با آن اسباب‌بازی لذت نمی‌برد.
۱- چالش‌برانگیز نبودن اسباب بازی
کودکان ما برای سرگرم شدن از اسباب بازی‌هایشان استفاده می‌کنند. آنها دوست دارند که اسباب بازی‌هایی داشته باشند که در موقع بازی با چالش‌های هیجان‌انگیزی مواجه شوند. بنابراین این اسباب بازی‌ها باید با سلیقه‌ی کودک ما مطابقت داشته باشد و سطح مناسبی از چالش را برای او فراهم کنند. به عنوان مثال، ممکن است پازل و یا قطعات کوچک لگو که به سختی قابل حل شدن هستند برای کودک ۲ ساله شما بسیار پیچیده باشند، اما همان اسباب بازی‌ها برای کودک ۵ ساله‌تان مناسب خواهد بود. به این دلیل که او به راحتی می‌تواند بارها و بارها این اسباب بازی را تمام کند و برایش چالش برانگیز باشد. بنابراین دقت کنید که یک اسباب بازی چالشی و مناسب سن برای کودک خود خریداری کنید.
۲- تعداد زیاد اسباب بازی
حتی اگر اسباب بازی‌های ابزاری سرگرم کننده برای فرزندانتان باشد، باز هم ممکن است خرید تعداد زیادی از آنها مشکل دیگری را ایجاد کند. تصور کنید که باید با 7 رایانه، 8 تلفن و 20 قلم و مداد که روی میز کار شما قرار دارند کار کنید. یا تصور کنید وقتی همه بشقاب‌ها، ظروف سفالی و وسایل آشپزخانه روی پیشخوان پراکنده شده‌اند باید آشپزی کنید. مهم نیست که چقدر انتخاب‌های شگفت انگیز دارید، انتخاب‌های زیاد و بی نظمی بیش از حد هیچ سطح واضحی برای بازی باقی نمی‌گذارد.
در چنین موقعیت مشابهی فرزندان شما هم به جای اینکه با اسباب بازی‌های زیادی که دارند بازی کنند، از آنها احساس خستگی خواهند کرد. اگر می‌خواهید از بازی نکردن کودک با اسباب بازی جلوگیری کنید، باید به تعداد مناسب برای او عروسک و اسباب بازی بخرید.
۳- وابستگی کودک به بازی با دوستانش به‌جای اسباب بازی
ممکن است اسباب بازی‌های مناسب سن و علاقه‌ی کودکتان را بخرید، اما هنوز هم آنها به بازی با یک دوست و یا خواهر و برادرش وابسته باشد. خبر خوب این است که این اتفاق عجیبی نیست! این موضوع در فرهنگ ما موضوعی بسیار رایج است. به ما گفته شده است که تقریباً بی وقفه با نوزاد و یا کودک خردسال خود بازی کنیم. به همین دلیل از جایی به بعد کودک ترجیح می‌دهد وقت خود را با دوست و یا خانواده‌اش بگذراند به‌جای اینکه با اسباب بازی‌هایش بازی کند.
برای جلوگیری از این اتفاق زمان بازی فرزندتان با دیگران را متعادل کنید و اجازه دهید که وقت بیشتری را عروسک‌هایش بگذراند.
۴- از بین رفتن و قدیمی شدن اسباب بازی
مسئله دیگری که برای بازی نکردن کودک با اسباب بازی مطرح می‌شود این است که اسباب بازی‌ها قدیمی شده‌اند. وقتی اسباب بازی‌ها به مدت طولانی استفاده می‌شوند، کودکان دیگر تمایل به بازی با آنها ندارند. ممکن است این مورد را هنگامی مشاهده کنید که کودکانی دیگر به اسباب بازی‌های فرزند شما علاقه مند شوند یا کودک شما دوست داشته باشد تا اسباب بازی‌های آنها را داشته باشد. این اتفاق به این دلیل است که آنها بیش از حد با اسباب بازی‌های خود بازی کرده‌اند د و دیگر آنها را جدید و هیجان انگیز نمی‌دانند. راه حل این است که اسباب بازی‌هایی را که قدیمی می‌شوند را بیرون بیاورید، مدتی دور نگه دارید (کاملاً دور از چشم کودک) و بعداً دوباره آنها را به بچه نشان دهید.
۵- بهم‌ریختگی اسباب بازی‌ها
گاهی اوقات بچه ها به راحتی از اسباب بازی‌هایشان خسته می‌شوند. آنها نمی‌دانند چه کاری انجام دهند یا چگونه دوباره به آن اسباب بازی علاقه‌مند شوند، بنابراین تمام آنها به دور خود می‌ریزند و حتی گم می‌کنند. پراکندگی و بهم‌ریختگی اسباب بازی‌ها اگر جمع و مرتب نشود اثر منفی بر روحیه آنها می‌گذارد. تلاش کنید همراه با فرزند خود اتاقش را مرتب کنید و از او بخواهید تا هرکدام از اسباب بازی‌هایش را سر جای خود بگذارد. این کار باعث می‌شود دوباره با این اسباب بازی‌ها ارتباط برقرار کرده و با آنها بازی کند.
آیا باید به بی میلی کودک نسبت به اسباب بازی اهمیت دهیم؟
نخستین هدف اکثر پدرومادرها از تهیه‌ی اسباب بازی، سرگرم شدن و ایجاد احساس شادی و دل‌خوشی در فرزندشان است. به همین دلیل وقتی کودکشان با اسباب‌بازی که برایش تهیه کرده‌اند بازی نکند، ذهنشان مشغول می‌شود و به دنبال کشف دلیل بازی نکردن کودک با اسباب بازی هستند.
بازی نکردن کودک چرا کودکان تمایل به بازی با دیگر کودکان را ندارند؟
میزان تمایل به بازی با همسالان در کودکان یکسان نیست. زیرا بعضی از بچه‌ها ذاتا معاشرتی‌تر و خون گرم‌تر از کودکان دیگر هستند. تفاوت خلقی از همان دوران نوزادی مشخص است؛ برخی کودکان آرام بوده، اما کودکی دیگر پرخاشگر و پر جنب و جوش می‌باشد. این تفاوت‌ها حتی در میان خواهر برادرها نیز دیده می‌شود پس نباید همه را به یک چشم دید. اما گاهی بی میلی کودک به قدری است که در اغلب موارد بازی‌ها و فعالیت‌های تکی را ترجیح می‌دهد. به طور چشمگیری از ارتباط با دیگر کودکان اجتناب کرده و یا در یافتن دوست ناتوان است. در این شرایط با توجه به خصوصیات کودک احتمال وجود مشکلات جسمانی و یا روانی وجود دارد، والدین برای اطمینان از سلامت کودک خود باید به متخصص کودک مراجعه نمایند.
آیا وضعیت جسمانی کودک می‌تواند مانع از بازی کردن او شود؟
یکی دیگر از دلایل بازی نکردن کودک، کودکانی که دچار ضعف جسمانی مانند کمبود ویتامین‌ها یا کمبود آهن هستند و یا با مشکلاتی مثل تنگی نفس مواجه اند، نمی‌توانند فعالانه به بازی بپردازد. این ناتوانی بر روحیه و سلامت روانی کودک اثر می‌گذارد. در این صورت بهتر است فرزندتان را به بازی‌های ذهنی و فکری تشویق کنید و برای بهبود وضعیت جسمی او اقدام نمایید. اختلالات رفتاری نیز می‌تواند از دلایل بازی نکردن کودک باشد.
والدینی که تمایل بازی کودک را از بین می‌برند
یکی دیگر از دلایل بازی نکردن کودک، رفتار والدین است. بعضی از مادرها چون انرژی لازم و حوصله سرو صدا ندارد، به کودک نیز اجازه هر فعالیتی را نمی‌دهند. برای مثال فرزندشان را از بازی با پسر همسایه منع می‌کنند، چون اگر اجازه دهند باید بر بازی‌های آنها نظارت کرده و مراقبت‌های بیشتری بکنند. پس کودک را محدود کرده و از او می‌خواهند در خانه و یا فقط با خواهر و برادرهایش بازی کند. به این صورت خود والدین فرزندشان را به سمت تنهایی سوق می‌دهند. بازی کودکان به رشد و تکامل شناختی آنها کمک می‌کند، پس بهتر است شرایط را برای بازی آنها فراهم نمایید
دیدگاه خود را بنویسید