هوش فضایی کودک

هوش فضایی کودک خود را تقویت کنید

پرورش هوش فضایی کودکان باعث می شود تا آنها در بزرگسالی در رشته های طراحی، عکاسی، معماری، مهندسی و هنر موفق شوند. در حال حاضر اسباب بازی های مختلفی برای پرورش این جنبه از هوش کودکان طراحی و ارائه شده است. از آنجا که روانشناسان پایان دوسالگی را بهترین زمان برای تقویت هوش فضایی کودکان می دانند، تهیه این نوع اسباب بازی کمک زیادی به پرورش ذهنی کودکان می کند. در این نوع اسباب بازی ها شکل های مختلفی طراحی شده است. به کودک کمک کنید تا مکعب ها، مستطیل ها و مربع ها را در محل صحیح خود قرار دهد. به او بیاموزید چگونه اندازه های اضلاع اشکال را با محل خودش تطبیق دهد و زاویه های آن را بر جای خود منطبق کند.

هوش فضایی چیست؟

هوش فضایی که به عنوان هوش فضایی دیداری یا استدلال فضایی نیز شناخته می‌شود، توانایی تصور یا تجسم در ذهن فرد از موقعیت‌های اشیاء، شکل‌های آن‌ها، روابط فضایی (مکانی) آن‌ها با یکدیگر و حرکتی که برای ایجاد روابط فضایی جدید ایجاد می‌کند. هوش فضایی یکی از نُه هوش در نظریه هوش چندگانه است که توسط روانشناس آمریکایی ارائه شده است.

هوش فضایی شامل درک و یادآوری مکانهای نسبی اشیاء در ذهن است. اشیاء را می‌توان از طریق حرکت ذهنی، چرخش یا تغییر فرم، دست‌کاری شوند. این توانایی انجام تجسم و تفکر فضایی در ذهن است.

هوش دیداری فضایی چیست؟

می توان گفت که به استفاده و تفسیر تصاویر و الگوها و نیز توانایی ایجاد یا چینش دوباره اشیاء به‌صورت سه‌بعدی، هوش دیداری فضایی گفته می شود.

بنا بر این تعریف، هوش دیداری فضایی ارتباط بسیار زیادی با شناسایی و برقراری ارتباط با اشکال، تصاویر، رنگ ها، خطوط، هندسه فضایی، نمادهای تصویری و گرافیکی و توانایی تجسم و تصور صحنه ها و افکار در ذهن دارد.

آیا هوش فضایی دیداری، ثابت است یا قابل‌تغییر؟

افراد سبک‌های متفاوتی از تفکر شناختی ترجیحی دارند. برخی افراد، متفکران کلامی هستند که با کلمات فکر می‌کنند. آن‌ها با انجام کارهای کلامی که از نظر معنایی و شنیداری پیچیده هستند، بسیار راحت‌تر عمل می‌کنند. کلامی‌ها معمولاً توضیحات مکتوب و گفتاری را به تصاویر و نمودارها ترجیح می‌دهند.

افراد دیگر، متفکران تصویری هستند که با استفاده از بازنمایی‌های دیداری، در مورد موضوعات فکر می‌کنند. دو نوع متفکر تصویری وجود دارد.

• تجسم کنندگان فضایی: آن‌ها از جنبه‌ی تصاویر نموداری، روابط مکانی بین اشیاء و تغییرات فضایی (مکانی) فکر می‌کنند. البته تصاویری که آن‌ها تجسم می‌کنند فاقد جزئیات دیداری هستند.
• تجسم کنندگان شیء: آن‌ها به تصاویری رنگارنگ، عکس وار و با وضوح بالا از هر شیء فکر می‌کنند.

تجسم کنندگان فضایی معمولاً مهارت‌های فضایی بهتری نسبت به تجسم کنندگان شیءای یا متفکران کلامی دارند؛ بنابراین اگر فرزند شما با هوش فضایی چیزها را می‌آموزد، پس از قدم در تفکر فضایی گذاشته است.

البته، هوش فضایی دیداری، یک توانایی ثابت نیست. اگرچه برخی از افراد در پردازش مکانی بهتر از سایرین هستند، اما خبر خوب این است که همه می‌توانند در این مهارت پیشرفت کنند. از طریق آموزش و تمرین می‌توان توانایی فضایی و به‌نوبه خود ریاضیات و مهارت‌های STEM را در خود تقویت کرد.

اسباب بازی برای تقویت هوش دیداری-فضایی کودک

راه‌های متخلفی برای تقویت هوش فضایی یا همان هوش دیداری وجود دارد. یکی از آنها رو آوردن به بازی‌هاست. انجام بازی های فکری مخصوصا در کودکان می‌تواند به افزایش هوش و تقویت مهارت‌ها کمکی بسیار کند.

•  لگو سه بعدی

لگوها؛ مخصوصا لگوهای سه بعدی یکی از بهترین بازی‌ها برای تقویت هوش فضایی کودکان به شمار می‌آیند.

• بازی ساختنی هزار کاره

بازی هزارکاره یک بازی از نوع بازی‌های فکری ساختنی است که به خوبی می‌تواند نیاز کودک را از لحاظ تقویت هوش فضایی برطرف کند.

• پازل

احتمالا با پازل‌ها آشنا هستید. آیا می‌دانستید که پازل‌ها بهترین اسباب بازی برای تقویت هوش دیداری-فضایی کودک هستند؟ آنها چیزی فراتر از یک سرگرمی ساده‌اند!

• مکعب روبیک

از جمله بازی‌های فکری مناسبی که برای ورزش مغز بسیار ایده‌آل است و همه آن را می‌شناسند، مکعب روبیک است.

روبیک یک اسباب بازی مکعبی شکل 6 وجهی است. هدف بازی این است که بتوانید وجه‌های مربع را به یک رنگ دربیاورید.

چگونه می‌توان هوش فضایی را در کودکان بهبود بخشید

از زبان مکانی (فضایی) در تعاملات روزمره استفاده کنید

والدین می‌توانند با استفاده از اصطلاحات و عبارات دیداری فضایی بیشتر در تعاملات روزمره، کودکان را در بهبود هوش فضایی کمک کنند.

زبان دیداری-فضایی ابزاری قدرتمند برای یادگیری دیداری فضایی است. استفاده از عبارات مکانی در زندگی روزمره یکی از بهترین فعالیت‌ها برای ارتقاء آگاهی فضایی برای کودکان است. هنگامی‌که نامی برای روابط دیداری فضایی گذاشته می‌شود، کودکان آن را بهتر می‌آموزند. کودکان سنین پیش از دبستانی که والدین آن‌ها از کلمات مکانی بیشتری استفاده می‌کنند (مانند مثلث، بزرگ، قدبلند یا خم‌شده)، در آزمون‌های دیداری فضایی، عملکرد بهتری نسبت به کودکانی که والدین آن‌ها از چنین زبانی استفاده نمی‌کنند، دارند.